Ze waren met vrienden in een Renault 4 onderweg naar een feestje. Er kwam een losgeslagen dekzeil van een vrachtwagen voor de wielen en ze sloegen over de kop. Mijn vader en een van de passagiers raakten gewond. Mijn vader ernstig. Hij bracht het eerste jaar na het ongeluk door in ziekenhuizen en revalidatiecentra en raakte invalide.
Uit die tijd herinner ik me flarden. Dat de deur van de slaapkamer open stond en mijn moeder alleen in bed lag, met iets van een verband om haar hoofd. Dat mijn jongere broertje de spijlen van zijn bed insmeerde met poep. En er zijn dingen die ik gehoord heb, zoals dat mijn oma mij brutaal vond en niet meer wilde oppassen.
Het heeft ons als gezin veranderd. Eerst zag het er naar uit dat mijn vader nooit meer zou werken. Maar met ijzeren wil heeft hij toch zijn loopbaan als journalist weer opgepakt, ondanks de pijn. Hij schrijft nog steeds. Hier kun je zijn stukjes lezen.
Verwerking
Natuurlijk had dit impact op mij en heb ik dit wel eens besproken met een therapeut. Dan ging het vooral over de nachten dat ik verstijfd van angst in bed lag in de jaren daarna, toen mijn ouders hun leven weer hadden opgepakt en gewoon weer uit gingen ’s avonds.
Verband
Tot vandaag heb ik echter nooit het verband gelegd tussen dat trauma en hoe ik ermee omga als ik even niet zoveel werk heb. Dan verstijf ik namelijk ook. Ik kan niet meer doen wat er nodig is en de machteloosheid neemt het over.
Opstelling
Vandaar dat ik naar kantoor gefietst ben en een opstelling met mezelf heb gedaan. Ik heb voor mijn bange meisje ouders uitgezocht die het veiligheid geven. Die mij met mijn angst omarmen en me helemaal veilig laten voelen. Tranen met tuiten heb ik gehuild: de vader die dichtbij is en me veiligheid geeft, en de moeder die me draagt totdat ik ontspannen in slaap val.
Ontspanning
De spanning zakt weg uit mijn lijf. Ik geef mezelf ruim 50 jaar later wat ik toen nodig had. Want de apenvader en de apenmoeder zijn mijn innerlijke ouders die mijn gestresste kind tot rust brengen.
Iedereen heeft trauma’s
Iedereen heeft dit soort trauma’s. Kleintjes en grote. We krijgen bijvoorbeeld niet wat we nodig hebben aan emotionele geruststelling op een moment dat spannend is voor het gezin. Onze ouders zijn gewone mensen die sommige dingen goed hebben gedaan en andere dingen hebben nagelaten. Dat is een feit van ons leven. Een oordeel hebben over onze ouders of goedpraten wat ze hebben gedaan of nagelaten, gaat ons niet helpen. Wij zijn verantwoordelijk om onze eigen trauma’s aan te kijken.
Helpen
De kunst voor de therapeut of coach is om precies dát trauma op te sporen dat de cliënt NU in de weg staat om goed te functioneren. Dan is het zaak om de cliënt niet overdreven in de herbeleving te laten gaan, want daardoor kan zij hertraumatiseren.
Nieuw beeld
Het is van belang om er een nieuw beeld tegenover stellen. Een beeld waardoor je hersenen, je lichaam, je ziel gevuld worden met wat je nodig hebt. Een beeld dat voedt. Dat op celniveau verandering brengt. Omdat je weer toestaat wat je nodig hebt en je behoeften niet onderdrukt omdat je het toch niet krijgt.
Onderdrukte behoefte
Dat contact met de levenslang onderdrukte behoefte kan eindelijk weer gemaakt worden omdat de onmiddellijke vervulling ervan ervaren wordt via het beeld. Het confronteert met het gemis terwijl het tegelijkertijd brengt waar je altijd al onbewust naar op zoek was.
Opleiding
Woensdag geef ik weer een webinar over de opleiding Trauma herstellen met opstellingen. Want deze manier van werken, kan je leren. Je ontwikkelt je speurneus naar het moment van het trauma en je leert hoe je je cliënt
Lees hier meer over de opleiding Trauma herstellen met opstellingen
Meld je hier aan voor het webinar over de opleiding
<p><script src="https://app.webinargeek.com/assets/embed-frame.js" data-webinar="109a3bd2a15b05b4217b0352e492db241752c6e66f0665276d" type="text/javascript"></script><p>