Kinderen hechten zich aan hun ouders. De eerste drie jaar van die hechting zijn cruciaal. Daarin hebben moeder en kind een ‘symbiotische band’. Dat betekent dat ze niet weten waar zij ophouden en de ander begint.
De hechting met de eigen ouders is cruciaal en onvervangbaar. Het kind richt zich altijd in eerste instantie op de ouders en blijft bewust of onbewust altijd naar de eigen ouders verlangen. Zelfs als het afgestaan is ter adoptie en nooit een band met de eigen ouders heeft kunnen vormen. Het wil door de eigen ouders gezien worden, erkend worden en liefgehad worden.
Uit huis
Nu zijn er omstandigheden dat ouders tijdelijk niet voor hun eigen kinderen kunnen zorgen. Dan worden ze uit huis geplaatst, bij een pleeggezin, bij familie of in een instelling.
Villein concept
Jeugdzorg heeft jaren terug al een vilein concept van hechting bedacht, waardoor uit huis geplaatste kinderen hun ouders veelal na uithuisplaatsing niet of amper meer zien: het perspectiefbesluit. Na een jaar zou een kind zodanig gehecht zijn aan pleegouders en zodanig ‘onthecht’ zijn van de eigen ouders, dat terugplaatsen bij de eigen ouders vanwege deze hechting niet goed zou zijn.
Systemische Kijk
Vanuit het systemisch werk dat ik al ruim 20 jaar met ouders heb ik een totaal andere kijk op wat kinderen en hun ouders echt nodig hebben. Kinderen raken niet ‘onthecht’ van hun eigen ouders.
Valse theorie
Met de valse theorie achter het perspectiefbesluit worden kinderen en ouders enorm beschadigd. Kinderen worden vervreemd van hun ouders en krijgen niet de kans om van hun ouders te ontvangen wat ze van hun ouders nodig hebben.
Tekortschieten
Ouders worden, vaak ten onrechte omdat passende hulp ontbreekt, hun kinderen ontnomen. Dat veroorzaakt een groot gevoel van tekortschieten ten opzichte van hun kinderen. Zij ‘falen’ immers volgens de instanties als ouders en worden gezien als zulke slechte ouders dat zij niet eens hun eigen kinderen mogen opvoeden. De gevolgschade is gigantisch en bovendien extreem kostbaar.
Natuurlijk verlangen
De hechting en behoefte aan gezien, erkend, verzorgd en geliefd te worden door de eigen ouders is iets wat niet verdwijnt bij kinderen. Het is een natuurlijk verlangen. Zij willen behoren bij het (biologische)systeem waar zij deel van uitmaken.
Stop valse hechtingstheorie
Jeugdzorg moet daarom onmiddellijk stoppen met het gebruik van deze valse, geconstrueerde hechtingstheorie dat kinderen na een jaar uithuisplaatsing niet meer bij hun eigen ouders teruggeplaatst kunnen worden.
De jeugdzorg moet erop gericht zijn om ouders bij te staan om hun taak als ouders te kunnen verrichten. Tijdens een eventueel toch noodzakelijke uithuisplaatsing is juist veel contact tussen ouder en kind van groot belang, steeds gericht op contactherstel en hereniging. Ook al is dat voor ouders en kinderen pijnlijk.
#jeugdzorg #uithuisplaatsing #hechting #ouders #kinderen #toeslagenaffaire