Kinderloosheid is pijnlijk. Het is moeilijk om je er bij neer te leggen dat je nooit eigen kinderen zult krijgen. Tegenwoordig wordt mensen voorgehouden dat dat ook niet hoeft. Dat met behulp van (anonieme) eicel of zaadceldonatie en soms ook met behulp van een draagmoeder een kinderwens toch vervuld kan worden.
De homoseksuele D’66 politicus Rob Jetten heeft al eerder in de Libelle laten weten dat hij een kinderwens heeft en draagmoederschap overweegt. Deze week liet hij in de pers horen dat hij draagmoederschap wel erg duur vindt. Over de consequenties van draagmoederschap voor kind en moeder sprak hij niet. Die kwamen ook niet aan de orde in het artikel.
Over de systemische consequenties van draagmoederschap en de ‘doorschuiving’ van een gemis naar de volgende generatie wordt eigenlijk nauwelijks gesproken. Het is belangrijk om dat aan de orde te stellen. Ook voor coaches en therapeuten is het van belang om zich uit te spreken tegen maatschappelijke ontwikkelingen die mensen schaden.
Kinderloze ‘ouder’
Als iemand niet kan verwerken dat hij/zij kinderloos blijft, is dat een onopgelost emotioneel probleem. Als vervolgens gebruik gemaakt wordt van een anonieme sperma- of eiceldonor, verplaatst hij/zij feitelijk zijn eigen gemis naar de volgende generatie.
Ouderloos kind
In plaats van zelf een kindloze ouder te zijn, schept hij/ zij een ouderloos kind.
Het gemis wordt niet door de potentiële ouder verwerkt, maar bij het kind gelegd. En daarmee wordt het direct vele malen groter gemaakt. Een kindloze ouder heeft een volwassen gemis. Een ouderloos kind mist iedere dag van het leven de eigen ouder. Een ouderloos kind van een anonieme zaad/ eiceldonor heeft bovendien maar een zeer kleine kans om ooit de ouder te achterhalen. Daarmee mist het de helft van de eigen identiteit vanaf het moment van conceptie tot zijn/ haar dood.
Emotionele kindermishandeling
Dat moedwillig een kind aandoen, opzettelijk een kind het contact met één of beide ouders onthouden zie ik als een vorm van emotionele kindermishandeling.
Bodem
Daarom wil dat het bekender wordt bij ouders dat zij de bodem van het bestaan aan hun toekomstige kind ontnemen als zij voor een anonieme donor van een eicel of zaadcel kiezen. Hoe ze het de helft van zijn of haar familie ontnemen. Dergelijke duidelijkheid over de consequenties voor het kind van kunstmatige bevruchtingen, wordt veel te weinig gegeven. Potentiële ouders zouden ervan doordrongen moeten worden dat ze iets essentieels aan hun kind onthouden.
Draagmoeder
Bij draagmoederschap is vaak sprake van twee moeders, die beiden buiten beeld blijven. De moeder waarbij de eitjes zijn geoogst, vaak blanke studentes, en de vrouw die het kind heeft gedragen en is bevallen, vaak vrouwen van kleur uit arme landen en arme milieus. De consequenties voor de vrouwen zijn ook gruwelijk, veel van de meiden die hun eitjes hebben afgestaan, krijgen gezondheidsklachten door de enorme hoeveelheid hormonen die ze hebben gebruikt om een eisprong op te wekken. Draagmoeders hebben te maken met diep verlatingstrauma en missen hun kind. Of omgekeerd: ze worden opgezadeld met een kind waar ze niet zelf voor kozen, omdat het kind gehandicapt is of van het verkeerde geslacht. Onlangs was er weer een draagmoeder die achterbleef met het kind omdat de ouders het kind weigerden omdat het een jongetje was in plaats van de door de ouders gewenste meisje.
Verlatingstrauma
Het kind wordt meteen na de bevalling afgestaan. En begint het leven dus met een opzettelijk toegebracht, onoverkomelijk verlatingstrauma. Zelfs puppies en kittens behandelen we beter dan mensenbaby’s, want die mogen nog enkele maanden bij hun moeder blijven.
Symbiotische relatie
Normaal heeft een moeder drie jaar een symbiotische relatie met haar kind. Dat is noodzakelijk voor de ontwikkeling van het kind. Bij draagmoederschap wordt die primaire liefdesverbinding met de moeder aan een baby onthouden.
Karakter
Dat heeft veel invloed op iemands karaktervorming. De baby zal zich volledig moeten richten op de verzorgers. Er zal een periode zijn dat het kind zich volledig aanpast aan de ouders. Veel meer dan andere kinderen, omdat het kind diep van binnen weet dat het opnieuw in de steek gelaten kan worden. Het kind voelt dat hij/zij enkel op de wereld is om de behoeften van de wensouders te vervullen. Een overaangepast mens is het gevolg, dat weinig verbinding heeft met de eigen behoeften.
Doorslaan
Het kan uiteraard ook naar de andere kant doorslaan, dat het kind naar mate het volwassener wordt, zich alleen op zichzelf en de eigen behoeften gaat richten en meer narcistische trekken ontwikkelt.
Kans op breuk
Als het kind volwassen wordt, neemt de kans op een breuk toe. En als het kind de band met de verzorgers doorbreekt, staat het er als mens totaal alleen voor. Familie-loos. Zonder wortels.
STOP
Deze vorm van kindermishandeling en slavernij van vrouwen moet stoppen